Księga Psalmów. Psalm 146

0
147

„Alleluja!
Uwielbiaj, duszo moja, Pana !
Będę wielbił Pana przez całe me życie, będę grał memu Bogu, dopóki istnieję.
Nie polegajcie na władcach ani na synach ludzkich, bo nie mogą ocalić.
Gdy duch ich opuści, powrócą do ziemi; tego dnia przepadną wszystkie ich zamiary.
Szczęśliwy ten, kogo wspomaga Bóg Jakuba, kto pokłada nadzieję w Panu, Bogu swoim.
On stworzył niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich istnieje. On dochowuje wierności na wieki.
Bierze w obronę skrzywdzonych, daje pokarm zgłodniałym. Pan uwalnia więźniów.
Pan otwiera oczy niewidomym, Pan podnosi poniżonych, Pan miłuje sprawiedliwych.
Pan strzeże przybyszów, przygarnia sierotę i wdowę, lecz pokrzyżuje plany bezbożnych.
Pan króluje na wieki, twój Bóg, Syjonie, z pokolenia na pokolenie. Alleluja!”

Wielbię mojego Boga całym sercem, pragnę Go uwielbiać do końca moich dni tu na ziemi i w wieczności z Nim w Niebie.
Pragnę być ciągle przy Tobie, wiem, że bez Twojej pomocy jestem słaby.
W Tobie, mój Boże pokładam nadzieję i wiem, że się nie zawiodę.
Panie, otwieraj moje oczy abym widział, otwieraj moje uszy abym słyszał, jaki Ty masz pomysł na moje życie.
Kieruj mnie na właściwe ścieżki, abym nie błądził, ale kroczył za Tobą.
„Uwielbiaj, duszo moja, Pana !”

Poprzedni artykułKsięga Psalmów. Psalm 143
Następny artykułKsięga Psalmów. Psalm 147