📖Prz 15,1.4 Łagodna odpowiedź uśmierza zapalczywość, a obraźliwe słowo wzmaga gniew. Łagodny język jest źródłem życia, natomiast złośliwy niszczy ducha.
Doświadczyłam tego po wielokroć – będąc po jednej i drugiej stronie komunikatu ( choć częściej mi niestety do tych gorszych wersji mnie). Wiem, że łagodność naprawdę przemienia rzeczywistość.
A jest to uwarunkowane również w naszych neuronach (lustrzanych), hormonach i neuroprzekaźnikach. Czyli Pan Bóg zaplanował te mechanizmy w naszej fizjologii! Niebywałe!
Zatem tym bardziej warto ćwiczyć zatrzymanie i uczyć się łagodności, zaczynając pewnie od siebie 🥰
📖Prz 15,13.15 Radosne serce rozjaśnia twarz,
natomiast gorycz serca jest udręką ducha.
Dla zmartwionego wszystkie dni są złe,
ale szczęśliwe serce wiecznie ucztuje.
Ostatnio rozważam sobie, na ile radość jest decyzją…
Czytam o nastawieniu, postawach, błędnych przekonaniach, uwarunkowaniach fizjologicznych itp…
A jednak jest coś, co zostawił Pan Jezus, głosił św. Paweł i kontynuowali święci – dziękczynienie i postawa wdzięczności.
To chyba tu jest klucz. I tego można się uczyć. I to naprawdę zmienia…
📖Prz 15,2 Język mądrych czyni wiedzę atrakcyjną, ale usta niemądrych tryskają głupotą.
Jako Kościół jesteśmy w takim miejscu historii, gdzie potrzeba, by nasz język był jednocześnie językiem świadectwa, ugruntowania w modlitwie, Słowie Bożym i tradycji świętych, a także porządku, dyscypliny, ascezy i łagodności. Ten język czyni wiedzę ( czyli mądrość Kościoła) atrakcyjną. Kiedy tychże zabraknie – daremne nasze dramatyczne posty w mediach społecznościowych, przemowy tu i ówdzie, i pogadanki we własnych gronach…
Błogosławionego dnia!
